تفاوت تینر و نفت در چیست؟ حلال های نفتی به طور کلی توسط خواص فیزیکی خاص و با ترکیب شیمیایی تعریف و تفکیک می شوند. تفاوت نفت و تینر در استفاده نهایی در نظر گرفته شده از آنها، محدوده جوش، رنگ، بو، محتوای معطر و گوگرد می باشد. برخی از این خصوصیات به هم مرتبط هستند. به عنوان مثال، افزایش محتوای معطر اغلب باعث افزایش حلالیت می شود، اما بو را نیز افزایش می دهد. در ادامه با ما همراه باشید تا با تفاوت این دو حلال آشنا شوید.
تینر چیست؟
تینر ماده ای شیمیایی در حالت مایع می باشد که برای رقیق کردن رنگ ها کاربرد دارد. در واقع تینر نوعی حلال است که خاصیت لولینگی را افزایش می دهد و قابلیت اسپری کردن را به را به انواع رنگ می دهد.
برای استفاده از رنگ های مختلف باید تینر مناسب انتخاب کنید. اگر تینر به درستی انتخاب نشود، ممکن است رنگ را خراب کند و یا قدرت کافی برای باز کردن رنگ را نداشته باشد.
استفاده از تینر مناسب برای انواع رنگ، تغییراتی در ویژگی های رنگ ایجاد می کند و باعث سهولت رنگ امیزی می شود.
نفت چیست؟
نفت مخلوطی از هیدروکربن های جامد و به صورت مایع و گاز می باشد که از تجزیه شدن پیکر مرده جانداران تک سلولی به وجود می آید .
روش های بسیار پیشرفته ای مانند لرزه اندازی و شکل برداری با اقمار مصنوعی برای ردیابی نفت به کار می رود.
تفاوت تینر و نفت در چیست؟
• تفاوت در استفاده
تینر مایع قابل اشتعال، شفاف و بی رنگ می باشد. ترکیبی از مواد شیمیایی است که به عنوان هیدروکربن های نفتی شناخته می شوند. نامگذاری حلال های هیدروکربن تولید شده به عنوان تقطیر در پالایش طبیعی نفت مورد استفاده قرار می گیرد. تینر جایگزین حلال معدنی است. یک تقطیر نفتی می باشد که به طور معمول در محدوده ۱۵۰-۲۰۵ درجه سانتی گراد می جوشد. یکی از محصولات با معطر ۵ درصد یا کمتر است. به عنوان یک حلال ارگانیک رایج در نقاشی و تزئین استفاده می شود. این نوع حلال ها بوی خفیف دارند، از نظر شیمیایی پایدار هستند و باعث ایجاد خوردگی نمی شوند. همچنین برای رقیق کردن رنگ ها از تینر استفاده می گردد.
اما نفت که به آن روغن خام نیز گفته می شود، یک سوخت فسیلی مانند زغال سنگ و گاز طبیعی می باشد. همچنین نفت از بقایای موجودات دریایی مانند گیاهان، جلبک ها و باکتری ها تشکیل شده است. با گذشت میلیون ها سال از گرما و فشار شدید، این بقایای آلی (فسیل) به مواد غنی از کربن تبدیل می شوند. به عنوان مواد اولیه سوخت و انواع زیادی از محصولات به آن اعتماد می شود. یک منبع غیر قابل تجدید است.
• تفاوت تینر و نفت در کاربرد
تینر در رنگ ها، روکش ها، موم ها، لاک ها، چسب ها، جوهرهای چاپی و تونرهای فتوکپی مایع مورد استفاده قرار می گیرد. در صنعت نیز از آن به عنوان حلال برای تمیز کردن، پاکسازی و استخراج مواد استفاده می شود. در رنگ آمیزی معمولا از تینر برای تمیز کردن برس یا رنگ های نازک استفاده می گردد. در واقع تینر ها جایگزینی ارزان قیمت بر پایه روغن به جای ترپتین های گیاهی می باشند.
اما نفت، سوخت حمل و نقل را تامین می کند. همچنین بخشی از بسیاری از مواد شیمیایی و داروها می باشد. از نفت برای تهیه وسایل حیاتی مانند دریچه های قلبی، لنزهای تماسی و باند استفاده می شود.
• تفاوت تینر و نفت در رنگ
تفاوت رنگ در نفت و تینر به آسانی قابل مشاهده است. زیرا تینر ماده ای بی رنگ می باشد. اما نفت مایعی غلیظ و افروختنی به رنگ قهوه ای سوخته، سبز تیره یا سیاه است.
• تفاوت نفت و تینر در سمیت
تینر یک فرآورده نفتی می باشد. اما درباره سمیت این دو حلال باید گفت که نفت سمی تر و مضر تر از تینر است.
• تفاوت تینر و نفت در بو
بوی نفت تند و شدید می باشد. اما تینر نسبت به نفت بوی کمتری دارد.
• تفاوت در نقطه جوش و ذوب
تینر سرعت تبخیر و قدرت حلالیت بالایی دارد. نقطه ی ذوب تینر منفی ۴۰ درجه سانتی گراد و نقطه ی جوش آن بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ درجه سانتی گراد است.
نقطه اشتعال نفت مربوط به مقدار مواد زود جوش آن می باشد که می تواند از صفر الی ۲۰۰ درجه سانتی گراد باشد.
سه نوع اصلی تینر با توجه به فرآیندهای تولید
۱- تینر هیدرو سولفوره : که به طور کلی حاوی ۱۵-۲۵ درصد وزنی از ترکیبات معطر می باشد. اما ممکن است حاوی ۴۵ درصد وزنی باشد.
۲- تینر سفید هیدرودولفوره شده : با حلال عصاره حاوی ۵ درصد وزنی ترکیبات معطر می باشد.
۳- تینر هیدروژنه : که در آن هیدروکربن های معطر به هیدروکربن های آلیسیلیک تبدیل شده اند و دارای محتوای معطر کمتر از ۱ درصد وزنی می باشد.
